Öğretmenlik yaptığım bir ilçe de tanıdığım o güçlü,gururlu ve bir o kadar da talihsiz ananın yaşadıkları bunlar.
Eşinin ölümü çok erken olmuş ve 2 çocukla kala kalmış ama mücadelesini çocuklarını okumaya adamış bir ana.
Zamanla bende onu yakından tanıma fırsatı buldum ve çok sevdim .
Oğlu meslek lisesini bitirdikten sonra (hepimiz üniversite sınavlarına girmesi için çok ısrar ettiysekte)annesinin artık yorulduğunu ,ona destek çıkması gerektiğini söyleyerek çalışmakta ısrar etti.
Kardeşi de kendi gibi zeki ve çalışkan bir öğrenciydi,abisi kendi hayallerini öyle gerçekleştirmek istiyordu.
Benim 3 yılın ardından orada ki görevimin bitmesine son 1 sene kalmıştı.
Bir gün annesini gizli gizli ağlarken gördüm,can oğlum askere gidiyor dedi.Herkes gibi bende ,gitsin bir an önce gelsin ,hayatını kursun dedim.
Askere gittiği günü de hiç unutamadım,herkesle vedalaştı,kardeşini sıkıca kucakladı öptü ve anacığına sarıldı.orda olan herkes,bizlerde ağlıyorduk.
Arkasından sular döktü anacığı ve gitti.
Belki sıkılacaksınız olayları fazla detaylı anlatıyorum diye,ama başta da yazdığım gibi olanlar bir gün bile aklımdan silinmedi.
Dağıtım iznine geldiğinde anacığının nasıl gözleri parlıyor,gurur duyuyordu oğluyla.
Benim yeni görev yerim belli olmuştu,bir daha görmek kısmet olurmudur kim bilir? o anlatıyordu heyecanla bizde gülümseyerek dinliyorduk.
İzin çabucak bitti ve bu defa bilmeden onu sonsuza yolcu ettik.
Usta birliği Hakkari-...yazmak içimden gelmiyor .O gece yaşanacakların sıkıntısıymış meğer içimde ki.
Hala sabaha karşı gelen telefonlardan hep ürkerim,çünkü zamansız gelen haberler vardır ucunda.
Arkadaşım bana sesi titreyerek,şehit olmuş diyebildi sadece.Sonrasını hatırlamak bile istemiyorum.
Anası ne yaptı diye yazmaya elim varmıyor.
Sadece paylaşmak istedim ,bir sürü insanın bilmediği ne acılar yaşanıyor bu vatan için ,unutulmasınlar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder