 |
| asker anası |
Okuduklarımız,ulaştığımız bilgiler moralimi çok bozmuştu.Dağıtım yerleri kesinlikle Doğu ve Güneydoğuydu.
O askere gideceği gün oğlum benden bir söz vermemi istedi.
Evde vedalaşacaktık,hava alanına gitmeyecektim.
Onun gözlerinde ki yalvaran ifadeyi görünce ister istemez buna razı oldum.
Hava alanına gidecekleri arabanın arkasından ağlayarak nasıl koşmuştum,hala ilk gün ki gibi hatırlıyorum.
Günler ister istemez geçiyor.Kadere bakın ki üniversiteden mezun olacak kızımın mezuniyet töreni ile oğlumun yemin töreni aynı tarihe denk geldi.
İki evladım var ve onların sadece bir defa yaşayacakları,bir anne olarak benim yaşayacağım önemli iki tören.
Kızım ve benim tercihimiz tabi ki yemin törenine gitmekten yana oldu.Biletlerimizi aldık,kısa bir hazırlıktan sonra hava alanına gittik.hava alanında Isparta uçağının uçuşunun iptaliniöğrendiğimde sanki dünya başıma yıkılmıştı.
Ama Antalya uçuşundan sonra otobüsle Isparta'ya ulaştığımızda sadece oğluma sarılıp onu koklamayı düşünür oldum.
Yemin töreninde içim tuhaf bir duyguyla doluydu.Gururluydum,tüylerim diken diken olmuştu,milli duygular bu olsa gerekti.
Tören sonrası evci izni ne çıkan askerimizle birlikte kalacağımız otele geldik,o anları unutamıyorum.Sanki hiç bitmiyecek gibi gelen (ama sadece) beraber olabileceğimiz 3 günümüz vardı.
Her anının tadını çıkarmaya gayret ettik,saatler böyle zamanlarda nasılda hızla geçiyor.
Ayrılık zamanı geldiğinde üçümüzde çok hüzünlüydük,oğlum şakalarla bizi gülümsetmeye çalışsa da onun gözlerinde ki hüzün bizimkinden çok daha başkaydı.
Ayrılmadan öptüm,öptüm kokladım,hiç olmazsa birkaç gün kokusunu içimde saklayabileyim diye..
Ve ayrıldık...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder