Askerliklerinin bitmesine 1 hafta kalsa da nöbete çıkmak zorundaydılar çünkü bulunduğu karakoldaki
Askerliğinin bitmesine az bir zaman kaldığı için teskere bekleyen askerler rehavete kapılmaktaydılar.
Ne kadar bunu önlemek için komutanlar nasihat verseler de askerler evlerinin ailelerinin hayali ile askerlikten kopmuşlardır.
Bir üsteğmen olarak bunu engelleyemediğim için hayat boyu vicdan azabı çektim.Karakolumuz tam sınır noktasında olduğu için askerler çok tehlikeli yerlerde nöbet tutuyorlardı.
Her mevzide 3 asker nöbet tutuyordu ve her mevzinin en tecrübelisi mevzi komutanı oluyordu.1-4 nöbetine giden askerlerin hepsi en üst devreydi ve bu normalde olmaması gereken bir durumdu.
Ama "askerlik"lerinin son günlerinde aynı nöbete gitmek isteyen askerleri kıramadım.
Yapmamam gereken bir hataydı ; aynı nöbete giden aynı devre askerler zaman geçirmek için muhabbet ettiler ve gözetmeleme yapmadılar.
Silahlarını,çelik yeleklerini ve kompozit başlıklarını da çıkarıp bir köşeye atmışlar.
Mevzinin dibine kadar ilerleyen teröristleri farkettiklerinde ise silahlarına ulaşamadan şehit olmuşlar.Mevziye yaklaşan terörist el bombası atarak askerlerimizi şehit edip sınıra kaçtı.
Sonradan öğrendik ki karakolun yakınındaki köyde bulunan terörist bireysel bir eylem yapmış sözde komutanlarının gözüne girmek için.
Yani tek bir terörist 3 tane pırıl pırıl gencimizin hayatı aldı ve örgüte katıldı.
Bu olaydan sonra gerek bu karakolda gerekse de diğer karakollarda aynı devreleri birlikte nöbete gönderilmedi ve nöbet yerleri komutanlar tarafından sürekli olarak kontrol altında tutuldu.
Bu nedenle de hiçbir zaman hiçbir şartta evinize gitmeden rehavete girmeyin ve herzaman tetikt olun.
Bu nedenle de hiçbir zaman hiçbir şartta evinize gitmeden rehavete girmeyin ve herzaman tetikt olun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder