Doğu ve güneydoğuda askerlik yapanların zaman zaman içlerine kötü birşey olacağına dair sıkıntılı düşünceler gelmektedir.Bu hissiyatlar çoğu zaman gerçekleşmezken nadir de olsa gerçekleşir.
Sizler ile paylaşacağım bu anı Şırnak'ta askerlik yapan bir arkadaştan mail yoluyla gelmiştir değiştirmeden sizlerle paylaşıyorum.
Gececi olduğumuz için öğleden sonra kalkıyorduk kalktığımızda herşey normaldi.Ancak Ahmet isimli arkadaşımız o gün gerçekten çok farklıydı.
Kalktığı andan beri o neşeli,esprili çocuk gitmiş yerine konuşmayan donuk çocuk gelmişti.
Birçok kez ne olduğunu sormamıza rağmen hiçbirşey söylemedi ; kış olduğu için hava erken karardığı gibi çok da soğuktu.
Dağlar karlar altında olduğu için terörist faaliyetlerde yavaşlamış olsa da gece nöbetleri askerlik açısından bizleri oldukça zorluyordu.
Ahmet ile beraber nöbete çıkacaktık nöbete çıkmadan ailesini aramaya gitti ki Ahmet ailesini çok sık aramazdı.Nöbet yerinde de oldukça dikkatli ve tedirgin olduğunu görünce dayanamayıp ne olduğunu sordum..
Ahmet bana şehit olacağını hissettiğini ve bunu telefonda babası ile paylaşıp helallik aldığını söyledi.
Ben de neden ailesine söylediğini bana da zaman zaman böyle duyguların geldiğini belirttim.
Ancak Ahmet benim sözlerimi kaale almadı son anlarını bekleyen yaşlı bir hasta gibiydi onu mutlu etmek ya da moralini düzeltmenin mümkün olmadığını düşündüm.
Ayrıca nöbet bitince durumu komutanlara iletip Ahmet'e birkaç gün izin vermelerini söylemeyi düşünürken bulunduğumuz nöbet mevzi şiddetli bir şekilde ateşe maruz kaldı.
Hemen karakoldan karşılık verildi ve teröristler geri püskürtüldü yaklaşık olarak 10 dakika süren bu çatışmada ise bir şehit verdik.
İnanmanın zor olduğu bir durumdu ancak bir o kadar da gerçekti.;Acemi birliğinde tanıştığım ve aynı yerde nöbet tuttuğum can yoldaşım Ahmet artık yoktu.
Şehit olacağını hissetti ailesinden helallik istedi ve şehit oldu.Ahmet'in yokluğunu ve bu olayın etkisini uzun süre üzerimden atamadım.
Askerliğim 6 sene önce bitti ancak ben hala o gün yaşanılanları dün gibi hatırlıyor ve Ahmet'in nasıl ölümünü hissettiğini anlamaya çalışıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder