87/3 gittiğim ısparta'da yaptığım acemiliğin üstünden seneler geçmesine rağmen yaşadığım bu olayı unutamıyorum.
Yaşım diğer devrelerime göre daha büyüktü bu nedenle de saygı duyulan ve sevilen bir abi gözüyle bakılıyordum.
Zaten Isparta İç güvenlik Eğitim ve Tatbikat Merkez Komutanlığı nda askerlik yapanlar bilirler ki arkadaşlık dışında sarılabileceğiniz bir olay yoktur.
Bende 6 yaş küçük Mardin'li bir çocuk ile çok yakın arkadaştık.Bildiğiniz gibi doğulu insanlara askerlikte kötü gözle bakılır en azından tanıyana kadar bir kuşku hali olur.
Ancak Mardinli çocuk yani Abdo çok canayakın ve güvenilir bir askerdi.En çok onunla zaman geçiriyor ve sohbet ediyorduk.
Tanıdıkça askere geldiğim için var olan pişmanlığım bile geçiyor böyle bir dost bulduğum için kendimi şanslı sayıyordum.
Birgün ailesinden alaya bir telefon geldi apar topar komutanlar tarafından çağrıldı.Komutanların sakin ol vb cümlelerinden acil bir şey olduğu belliydi.
Bir abi olarak bende telefon görüşmesinde yanındaydım Apdo'nun babası vefat etmişti.Bu acı haberi alabileceğiniz en kötü yerdeydik.
Apdo bu haberi alınca beklediğim tepkileri vermese de beni korkuttu.Ne ağladı,ne sızladı ne de ağzından bir kelime çıktı.
Donmuş kalmıştı ; zaten yaptığımız konuşmalarda babasına olan sevgisini her fırsatta anlatıyordu ben de bu düşkünlüğünü biliyordum.
1-2 saat boyunca ağzından bir söz çıkmadı kendine geldiğinde hemen gitmesi gerektiğini komutanlara iletti gereken izinler alındıktan sonra Abdo acemi birliğinden ayrıldı ve babasını son bir kez görmeye gitti.
O günden sonra Abdo o günden sonra ne Isparta'ya geldi ne de kendisinden bir daha haber alabildik.Hayatı ile ilgili bir haber alamadan acemi birliğimiz sona erdi.
Verdiği telefon numarası kapalı olduğunda kendisine ulaşamadık ve hayatının nasıl olduğu konusunda en ufak bir fikrim bile yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder