Sevdiğim insanın askerlik zamanı gelmişti.O gün konuşmak istedi.Başlangıcı ve bitişi işte böyle hazin bittiğini söylediğinde son buluşmamız diye aklımdan geçirdiğimi hatırlıyorum,kendime öyle düşündüğüm için çok kızmıştım.
O gün yaşadıklarımı asla unutamadım.Bana ayrılmamız gerek dedi,bir anda dondum kaldım.
Ağlayarak nasıl söylersin bunu diye bağırmaya başladım.Kafasını eğdi ve öyle olması gerekiyor dedi ve döndü gitti.
Kelimelere döksem roman olur o kadar söyleyeyim.Ben kararlıydım,ne olursa olsun onu saklayacaktım.
Askere gittiğini arkadaşlarından öğrendim,takvimden her gün bir yaprak kopartıyordum.
Günlerden bir gün resmine bakıp saatlerce ağladıktan sonra uykuya dalmışım.Rüyamda veda etmeye geldiğini,beni çok sevdiğini söyledi,mutlu olmalısın dedi.
Fırlayarak uyandım.İçimde ki huzursuzluk gittikçe arttı,dayanamadım arkadaşına telefon açtım.
Telefonu uzun uzun çaldırdım ama açılmadı.Tekrar tekrar aradım sonunda alo sesi geldi.o nasıl ,haber alıyor musun dedim telaşla.Sessiz kaldı yine sordum.
Çatışma da şehit düştü dün gece haber geldi dedi.Sonrası yoktu benim için o an düşüp bayılmışım.
Cenzasi geldi ancak ben hala onun askerden dönüşünü bekliyorum,kendime verdiğim sözü tutuyorum.
Yaşadıklarımı paylaşmak istedim,benim gibi asker yolu gözleyenlere sevdiklerine kavuşmalarını canı gönülden dilerim.
Hiç kimsenin benim yaşadığım acıyı çekmesini istemem.Bu siteye girmek,askerlikle ilgili anlatılanları okumak bana iyi geliyor.iyi günler dileğiyle..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder